Maszyny różnicowe powtórzeń

"Tak jak w przypadku rymów, procedura może służyć do tworzenia rożnych dzieł: tak dobrych, jak i złych."

Każda ze scen przedstawianych za szybami Locus Solus wykazuje bezbłędną analogię do tego, na co wskazuje; a jednak pomiędzy powtórzenie a to, co jest powtórzone, zostaje posłana strzała nieprzebytego oddalenia - jak na identyczne słowa w procedurze rozszerzał swoje panowanie język; odnajdując to samo, acz nigdy sens tego samego. Bez przerwy powtórzenie, mowa i śmierć ustanawiają tę samą grę, w której lączą się dla ukazania, że w tym właśnie się oddzielają.

PS.
Któregoś dnia może zdamy sobie sprawę z ważnego faktu: literatura absurdu (...) w istocie stanowiła (...) zaledwie ślepy i negatywny odruch doświadczenia, które się dziś powoli wyłania: a mianowicie, że to nie "sensu", ale właśnie znaków (znaczących zresztą tylko dzięki temu wybrakowaniu) jest nam brak.